دود جنگ زرگری خودروسازان و قطعهسازان در چشم مصرف کننده
اقتصاد خودرو-داستان قیمت و کیفیت خودرو همچنان داستان بی پایان صنعت خودروسازی کشور است که معلوم نیست تا به کجا ادامه خواهد یافت. در حالی در آذرماه خودروسازان از افزایش 18 درصدی قیمت محصولاتشان خبر دادند که که نتیجه آن افزایش قیمتی قابل توجه در بازار خودرو بوده است.
نکتهای که این روزها در صنعت خودرو کشور قابل توجه است مباحث مطرح شده از سوی قطعه سازان در باب طلبهایشان از خودروسازان است چنانکه مدیر فروش یکی از قطعهسازیهای مطرح صنعت خودرو، با اشاره به اینکه در خرید های بین المللی کاملا به دلیل تحریم دست بسته حرکت می کنیم و هزینه های بیشتری برای تامین می پردازیم گفت: بحران کرونا در دنیا و تاثیر بر تولید مواد اولیه و کمبود جهانی تراشه های الکترونیکی نیز مزید بر علت شده است.
وی با اشاره به بدهی 7800 میلیارد تومانی خودروسازان به این قطعه ساز گفت: با توجه به مشکلات خودروسازان در فروش و الزام به فروش با ضرر خودرو هر روز بدهی آنها به قطعه سازان افزایش پیدا می کند و روش هایی مانند خرید دین که از سوی خودروسازان به دلیل عدم نقدینگی برای قطعه سازان استفاده می کنند نیز با نزدیکی به پایان سال از سوی بانک ها پذیرفته نمی شود. این مباحث در حالی مطرح می شود که پیشتر مدیر عامل ایرانخودرو با بیان اینکه کل بدهی ما به مجموع قطعهسازان حدود ۱۹ هزار میلیارد تومان است، گفت: در موضوع پرداخت بدهی به قطعهسازان، چنانچه این بدهیها روند کاهشی نداشته باشند، نمیتوان رشد تولید را انتظار داشت.مدیرعامل سایپا نیز میزان بدهی این خودروسازی به قطعهسازان را ۸ هزار میلیارد تومان اعلام کرد.
این سخنان از سوی قطعه سازان و خودورسازان در قالب طلب داشتن و بدهکار بودن در حالی مطرح میشود که در نتیجه حاصل این رویکردها است که عبارتند از :
1-خودروسازان به بهانه آنکه تولید زیان ده است و باید مطالبات خودروسازان را پرداخت کنند، به افزایش قیمت محصولاتشان میپردازند بگونهای که بعضا هر سه ماه یک بار با نام تورم فصلی و پرداخت بدهیها این افزایش قیمت را توجیه میکنند. جالب توجه آنکه خودروسازان ادعای وارداتی بودن و لزوم تامین ارز برای قطعات خودرو را نیز بهانه دیگر این افزایش قیمت عنوان و چنان وانمود میسازند که با افزایش بهای دلار هزینههای آنها نیز افزایش یافته است. جالب توجه آنکه پس از هر افزایش قیمتی خودروسازان ادعای داخلی بودن تولیداتشان و افزایش قیمت برای ایرانیتر ساختن محصولاتشان را مطرح میسازند.
2-قطعه سازان که در مناسبتهای مختلف مدعی بومی بودن قطعات خودرو هستند و خود را از پیشگامان مبارزه با تحریم معرفی میکنند، از یک سو با ادعای کاهش نقدینگیشان به دلیل بدهیهای سنگین خودروسازان به قطعه سازان و نیز تاثیر افزایش بهای دلار بر واردات مواد اولیه قطعه سازیشان، به افزایش قیمت محصولات خود در بازار میپردازند. آنها بر این ادعایند که ضرر طلبهایشان از خودروسازان را از بازار قطعه تامین میکنند که هزینه آن را مردمی میپردازند که اجبارا برای تعمیر خودرو خویش نیازمند تامین این قطعات هستند.
به عبارتی دیگر میتوان گفت که خودروسازان به بهانه بدهی و البته نرخ ارز به افزایش قیمت خودرو میپردازند و قطعه سازان نیز با نام طلبهایشان از خودورسازان و نرخ ارز به افزایش قیمت قطعههای وارده به بازار مبادرت میورزند که نتیجه آن نیز ضرر مضاعف مردم از صنعت خودرو کشور است. این مردم هستند که تاوان نابسامانی و عدم شفافیت در صنعت خودرو را میپردازند و این چرخه و بهانه تراشی برای افزایش قیمت هر روز ادامه دارد و نتیجه آن را نیز در افزایش قیمتهای بی رویه خودرو و قطعات خودرو میتوان مشاهده کرد. این چرخه این سوال را مطرح میسازد که چگونه میشود خودروساز و قطعه ساز هر دو از یکدیگر ناراضی هستند و هر کدام دیگری را عامل افزایش قیمت محصولات خود معرفی میکند اما همچنان به همکاری با یکدیگر ادامه میدهند؟ آیا این استمرار همکاری در سایه تقابل و تنش ناشی از روحیه میهن پرستی و مردم دوستی است که آنها را به تحمل سختیها برای جلب رضایت مردم سوق داده است یا مسئلهای دیگر در کار است؟ اگر واقعا مسئله میهن دوستی و مردم دوستی است پس چگونه میشود که نه قیمت خودرو و نه قیمت لوازم یدکی و جانبی در بازار چنین بیکیفیت و بعضا غیر قابل استفاده است و از سوی دیگر چرا خودروسازان برای ارتقای کیفیت تولیداتشان اقدامی نمیکنند و صرفا قیمتها افزایش می یابد و خبری از بهبود کیفیت نیست. این مسائل این ابهام را در اذهان عمومی ایجاد میکند که شاید ارتباطی میان منافع خودروسازان و برخی قطعه سازان بزرگ هست که بر اساس آن دوستان پشت میز هستند و دشمنان پای تریبونها، ولی در نهایت منافعشان را در نابسامانی بازار و افزایش قیمت ها به جای بهبود کیفیت و کاهش هزینه های مصرف کنند جستجو میکنند. به هر تقدیر دود این بازی خودروسازان و قطعه سازان به چشم مصرف کننده میرود و معلوم نیست که این روند تا چه زمانی ادامه خواهد یافت.
*کامیار زین العابدینی
لینک کوتاه خبر : https://eghtesadkhodro.com/?p=9623