افزایش قیمت خودرو معجزه نخواهد کرد

اقتصادخودرو-طی سال های اخیر صنعت خودروسازی تبدیل به موجودی شده است که هیچ کس از آن راضی نیست. یعنی مردم،مسئولین،قطعه ساز و خودروساز هر کدام به زعم خود از این صنعت ناراضی هستند.

در این میان به نظر می رسد که تنها این مردم هستند که حق دارند اما در عین حال با توجه به این میزان افزایش مصرف کنندگان باید در انتظار افزایش بیش از پیش کیفیت و شتاب گرفتن جریان توسعه در این صنعت باشند. البته در یک شرایط عادی و قرار داشتن در زمانی مناسب این توقع نه تنها به جا بلکه پرداختن به آن ضروری است.اما در حال حاضر چطور؟ به نظر می رسد در این خصوص باید این توقع و در کنار آن گلایه را از مسئولان و سیاست گذاران داشت،چرا که وضعیت فعلی اثر تصمیم هایی هست که پیشتر برای خودروسازی کشور اتخاذ شده است.

یکی از این تصمیم ها،قیمت گذاری دستوری بود که به بهانه انحصار یک دهه بر سر خودروسازان سایه افکنده بود.سایه ای که هم اکنون تمام کم و کاستی ها به پای نوشته شده است.یعنی اگر مشکلاتی هم وجود داشته باشند که هیچ ارتباطی به قیمت نداشته باشد،باز هم به پای شورای رقابت و اصرار بر قیمت گذاری دستوری نوشته شده و می شود.

آسمان تیره جاده مخصوص

در واقع سنگینی سایه ای که آسمان جاده مخصوص را ابری کرده بود به قدری زیاد است که فعلا نمی توان توقع هوایی آفتابی داشت.حال در این شرایط و پس از صدور مجوز افزایش قیمت،صدای اعتراض برخی مبنی بر بی دلیل و اشتباه بودن این امر بلند شده است. در این میان نگاهی به برخی آمار و توجه به بعضی مسائل می تواند زوایای مختلف ضرورت افزایش قیمت را مشخص کرده و همچنین نشان بدهد که به چه علت نباید از این صنعت حداقل در کوتاه مدت انتظار معجزه و بر طرف شدن تمام مشکلات را داشت.

این صدرو مجوز افزایش قیمت در هنگامی صادر شد که حداقل 10 ماه از زمان درخواست اولیه گذشته بود.زمانی که تورم به اندازه امروز نبود. این در حالی است که بخش صنعت حداقل دارای تورم 40 درصدی است.به بیان دیگر این میزان افزایش 22درصد کمتر از تورم است و در واقع به همان اندازه می تواند از زیان بیشتر جلوگیری کند.

به بیان ساده تعلل در این تصمیم گیری در شرایطی که فاصله قیمت و کارخانه باعث توزیع یک رانت 120 هزار میلیارد تومان شده است به اندازه کافی تعجب برانگیز است .ولی درک پنهان شدن برخی پشت بازی با افزایش قیمت چندان قابل درک نیست.چرا که طی سال های اخیر نرخ نهاده های تولید به شدت بالا رفته اند.به نحوی که برخی آمار از افزایش 8 برابری آنها در سال های پس از تحریم خبر می دهند. این در حالی است که خودروساز و قطعه ساز با توجه به شرایط باید پول را نقد پرداخت و سفارش را دو یا سه ماه بعد دریافت کنند.یعنی زمانی که آنها سفارش گذاری کرده و بر اساس محاسبات آن روز قیمت نهایی را استخراج می کردند نسبت به زمانی که سفارش را تحویل می گیرند قیمت متفاوت شده و افزایش یافته است.یعنی اگر حاشیه سودی هم در نظر گرفته بودند از بین رفته و باید با نرخ مصوب شورای رقابت خودرو را به فروش می رساندند.جایی که تبدیل به بهشت دلالان و واسطه ها شده بود. در این وضعیت آیا به اعداد و ارقام توجهی دارند؟آیا آنها می دادنند که هزینه زیان 115 هزار میلیارد تومانی خودروسازان از جیب چه کسانی پرداخت شده است؟آیا آنها می دانند که بدهی 85 هزار میلیارد تومانی به قطعه سازان یعنی چه؟ در واقع در این جا به نظر می رسد که قسمت عمده این مبلغ هنگفت به جیب دلالان و سفته بازان رفته است.

این یک سوی ماجرا است و سوی دیگرش نیاز به تامین برخی قطعات و موادی است که تولید داخل ندارند.همین مساله در کنار بحران جهانی ریزتراشه ها نشای از کرونا موجب افزایش تعداد خودروهای ناقص در پارکینگ خودروسازان می شود.یعنی اگر تمام زنجیره تامین درست و به موقع عمل کنند هم باز کار جای دیگری گیر دارد. گیری که یک سرش به توان تامین منابع مالی می رسد.در شرایطی که خودروساز محصول را با زیان تولید کرده و به فروش می رساند.چگونه می تواند به راحتی و سرعت در زمان تحریم اقدام به سفارش گذاری کند.

بنابراین در وضعیت امروز اقتصاد و صنعت به نظر می رسد به جای بازی با کلمات و پنهان شدن پشت مردم،شفاف و صریح بیان شود که چرا افزایش قیمت خودرو ضروری بوده و نباید از آن انتظار معجزه داشت.

*کامیار زین العابدینی

لینک کوتاه خبر : https://eghtesadkhodro.com/?p=9553